II.Dünya Savaşı’nın son yılında, Almanya’nın artık karşılayamayacağı strateji bombardıman uçaklarının yerine daha az maliyetli ve alternatifi olarak görülen V-1 seyir füzesi vardı. 1944 ve 1945’te Almanlar, İngiltere ve Çukur Ülkelerdeki (Hollanda ve Belçika) Müttefik Kuvvetleri hedeflerine yaklaşık 12.000 V-1 ‘‘Buzzbombs’’ fırlatarak 20.000’den fazla ölüme sebep oldu. Bu şiddetli saldırı, Amerika’yı o kadar etkiledi ki silaha tersine mühendislik yapmaya karar verdiler. Ardından hem Almanya hem de Japonya’ya karşı kullandılar.
1930’ların sonlarında geliştirilen basit ama güçlü pulsejet motoru kullanan V-1, saatte 400 mil hızla 850 kilogramlık bir savaş başlığını 160 mil taşıyabilir. V-1 seyir füzeleri Müttefik kuvvetleri tarafından durdurabilir ve vurulabilir, ancak yetersiz sayıdaki hava savunması büyük sorunlara neden olabilir. Almanlar silahı kullanmak için 1944’ün ortalarına kadar beklemiş olsalar da, bunların kullanımı Amerikalılar için sürpriz değildi. Amerikan insansız füzesi motorlu bomba üzerindeki ilk çalışmalar, 1942’de Almanya’dan gelen istihbarat raporlarının yeni, insansız uzun menzilli bir bombanın geliştirildiğini göstermesiyle başladı.
Haziran 1944’te ilk V-1’ler İngiltere’yi vurmaya başladığında, Amerikalılar hazırlıklıydı. Hafif hasarlı V-1’ler, motorlarının incelenmesi için hızlı bir şekilde Amerika Birleşik Devletleri’ne gönderildi. ABD’li araştırmacılar, Alman jet motoruna tersine mühendislik yaparak, büyük savunma sanayii üssünde güvenilir bir kopyasını hızla üretti.
JB-2’nin geliştirilmesi (V-1’in kopyası), Northrup tarafından yapılan yarasa şeklinde olan bir füze olan JB-1’i yakından takip etti. Tersine mühendislik ürünü Alman pulsejet, JB-1’in General Electric motorundan çok daha iyi bir performans gösterdi. Ancak JB-1’in geliştirilmesi JB-2’ye tercih edilerek kısıtlandı. Her iki silahın ilk testlerine 1944’ün sonlarında başlandı. Pentagon, hem Almanya hem de Japonya’ya karşı kullanılmak üzere JB-2’yi hızla sipariş etti. The Loon, Amerika’nın savaş sonrası seyir füzesi endüstrisinin temelini oluşturdu.
1944’ün sonlarına doğru, Nazi Almanyası’na karşı olan savaşın 1945’e kadar sürmeyeceği anlaşılmıştı. Üstelik ABD Ordusu Hava Kuvvetleri ve Kraliyet Hava Kuvvetleri, Almanya’daki herhangi bir hedefi rahatlıkla imha edebilirdi. Böylece JB-2 ‘‘Loon’’ u kullanma planları Japonya’ya kaydı. Amerika Birleşik Devletleri, füzeyi dört motorlu stratejik bombardıman uçakları ve uçak gemileri dahil olmak üzere hava ve deniz platformlarından fırlatmaya hazırlandı.
Savaşın son aylarında ABD’nin Japonya üzerinde kurduğu hava hakimiyeti göz önüne alındığında, seyir füzelerini kullanmanın stratejik mantığı tam net değil. ABD Ordusu Hava Kuvvetleri Mart ayında Japonya’nın şehirlerini yok etmeye başladı. ABD gemiler ve uçaklar açısından Japonlara göre çok büyük avantajlara sahipti. Japon Ordusu yıkımları önlemek için çok az şey yapabildi. Bu durumda, Loon’un kullanılmasının Müttefik Kuvvetlerine ne tür bir askeri avantaj sağlayabileceği net değildi.
Atom bombasının kullanılması ve sonrasında Japonların teslim olması, Loon’u savaşın sonucuyla alakasız hale getirdi. Bununla birlikte, ABD endüstrisi 1000’in üzerinde füze üretti. Loon, Amerika’nın savaş sonrası seyir füzesi endüstrisinin temelini oluşturdu.
Editör : SavunmaTR Haber Merkezi
